سفارش تبلیغ
صبا ویژن
 ملاک خلافت حضرت آدم در قرآن و عهدین - قرآن و عهدین

ملاک خلافت حضرت آدم در قرآن و عهدین

سه شنبه 87 خرداد 7 ساعت 8:10 عصر

ملاک خلافت

تورات


در تورات از عهد عتیق، کمی به ملاک خلافت حضرت آدم اشاره رفته است. و آن آفرینش آدم به صورت خداوندی خدا است آنجا که گفته است. «آدم
را به صورت ما و موافق و شبیه ما بسازیم، تا بر ماهیان دریا و پرندگان
آسمان و بهائم و بر تمامی زمین و همه حشرات که بر روی زمین می خزند حکومت
کنند. و خدا انسان را به صورت خود و نر و ماده آفرید و گفت بارور شوید و
زمین را پر سازد و بر آن مسلط شود.
»(1)
دیگر سخنی از اسماء الهی و فرشته‌ها و عرضه‌ اسماء به فرشته‌ها و عجز
آنان در میان نیست!! آیا حقیقتاً همین که انسان به صورت خداوند آفریده شد
بر دیگران برتر و حق حکومت دارد. اگر این را به یک حیوان می‌داد چطور
می‌شد؟
قرآن کریم
در قرآن کریم، بر خلاف عهدین، ملاک را گوهره وجودی و استعداد الهی که در
ذات بشر نهفته است،  و دیگر موجودات از چنین شعوری بالای برخوردارنیست،
پنداشته شده است. از این رو، آدم قادر به یاد گیری اسماء می‌شود. «و علم آدم الاسماء کلّها...» وقتی همین اسماء به فرشته‌های عرضه می‌شود همه مهر سکوت به لب می‌زنند حال چه رسد به دیگر موجودات غیر انسانی« ثم عرضهم علی الملائکة‌ فقال انبؤنی بأسماء هؤلاء؟قالوا سبحانک لا علم لنا ...»(2) پس ملاک برتری آدم بر فرشته‌ها و دیگر موجودات علم او به اسماء الهی است.(3)
حال بین علماء و مفسرین شیعه و سنّی در مصداق اسماء برداشت‌های متنوع و مختلفی وجود دارد.
الف) مفسرین اهل سنت
بسیاری از مفسرین اهل عامه، مراد از اسماء را، صرفاً نام های از قبیل:
انسان، حانوران، زمین، آسمان،‌ دشت، کوه، دریا، شتر، حمار، نام پرندگان،
نام فرشته‌ها، نام ملت‌ها و نام های ذریه آدم و  برخی ویژگی‌ها و خواص
آنها را نام برده اند.(4) ابن کثیر به نقل از روایات از صحیح بخاری و مسلم نظر فوق را تایید کرده است. (5)
ب) مفسرین شیعه
بزرگان از علمای شیعه گفته‌اند: مراد از اسماء در واقع معانی و
مفهوم اسماء هستند نه خود اسماء زیرا که اسماء منهای مفهوم و معانی شان
ارزش ندارد که خداوند بوسیله آن آدم بر بر فرشته‌ها برتر بشمارد؟! از این
رو، علامه طباطبایی «ره» می فرماید: تعبیری که در آیه بکار رفته است مشعر این است که
اسماء یا مسماء های اسماء که خداوند به آدم آموخته، یک سلسله موجودات زنده
و صاحب شعور بوده اند که در پشت پرده غیب از نظر ها مستور بوده اند. زیرا
ضمیر «هم» معمولاً به جمع عاقل بر می‌گردد. (6)
بر همین اساس برخی از  مفسرین اهل عامه، این نظریه را پذیرفته اند. و مراد از اسماء را نام های پیامبر و آل طاهرینش دانسته اند. (7) که علامه مجلیسی «ره» تصریح به نام‌های پیامبران خصوصاً نام پنج تن آل عبا
(محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین «صلی الله علیهم اجمعین » کرده است(8).



پیونشت‌ها

1. سفر پیدایش1: 29 و 30 .

2. بقره/33-31.

3. مصباح یزدی ، معارف قرآن، ج1، ص365.


4.  طبری،
محمد ابو جعفر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، ج1، ص170، تفسیر الکبیر،
ج2،ص175، و ثعلبی نیشابوری، الکشف و البیان عن تفسیر القرآن،ج1، ص177.

5. ابن کثیر، قصص الانبیاء، ج1، ص 6و 7 .
6. طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان،ج1، ص26.
7. طبرسی، مجمع البیان،ج1،ص180 و طوسی محمد بن حسن التبیان، ج1،ص138.
8. مجلسی، تاریخ پیامبران، ص26.

نوشته شده توسط : مهدی محمدی

نظرات ديگران [ نظر]


: لیست کامل یاداشت های این وبلاگ :