قرآن کریم

قرآن کریم بیشترین تجلیل را از مقام و منزلت حضرت مریم مقدس
نموده، زیرا که، او از بزرگترین شخصیت های جهان زن در عرصه تاریخ و در ادیان توحید
است. قرآن کریم، مادر آن حضرت را «مریم» می‌داند، همان مریم که از ابتدای پیدایش
از طرف مادر، در راه خدا نذر و آزاد و هدیه الهی بر شمرده شده است.«إِذْ
قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنّی نَذَرْتُ لَکَ ما فی بَطْنی مُحَرَّرًا
فَتَقَبَّلْ مِنّی إِنَّکَ أَنْتَ السَّمیعُ الْعَلیمُ»[1]آن
مریمی، که فقط خداوند از سرّ وجود او آگاه است: «وَ
اللّهُ أَعْلَمُ بِما وَضَعَتْ...»[2] آن
زنی که هیچ مردی به بلندای مقام او نرسد: «... وَ لَیْسَ
الذَّکَرُ کَاْلأُنْثى ...»[3]، آن
مریمی که مادر به اذن حضرت حق، او را «مریم» نام نهاد:« وَ إِنّی
سَمَّیْتُها مَرْیَمَ ...»[4] آن
مریمی که پناهگاه او خدا و ذریه او از شیطان رجیم محفوظ است:«وَ إِنّی أُعیذُها
بِکَ وَ ذُرّیَّتَها مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیمِ»[5] آن
هدیه‌ی که خدا او را به احسن وجه پذیرفته است:«فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبُولٍ
حَسَنٍ ....»[6] آن شجره طیبه‌ی که چه زیبا درخشید: «وَ أَنْبَتَها نَباتًا حَسَنًا...»[7] آن
زنی که پیامبر الهی «زکریّا» عهده دار امر او شد:«وَ کَفَّلَها زَکَرِیّا...»[8] آن
زنی که در دنیا از میوه های بهشتی بهره مند شده است:«کُلَّما
دَخَلَ عَلَیْها زَکَرِیَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقًا قالَ یا مَرْیَمُ
أَنّى لَکِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ
بِغَیْرِ حِسابٍ»[9] ، آن
مریمی که در حضور او دعا زکریّا مستجاب شد و خداوند به زکریّا یحیی پیامبر عنایت
فرمود:«هُنالِکَ دَعا زَکَرِیّا رَبَّهُ قالَ
رَبِّ هَبْ لی مِنْ لَدُنْک ذُرّیَّةً طَیِّبَةً إِنَّکَ سَمیعُ الدُّعاءِ»[10] «فَنادَتْهُ
الْمَلائِکَةُ وَ هُوَ قائِمٌ یُصَلّی فِی الْمِحْرابِ أَنَّ اللّهَ یُبَشِّرُکَ
بِیَحْیى مُصَدِّقًا بِکَلِمَةٍ مِنَ اللّهِ وَ سَیِّدًا وَ حَصُورًا وَ نَبِیًّا
مِنَ الصّالِحینَ»[11]

آن مریمی که خدا او را برگزیده:«وَ إِذْ قالَتِ
الْمَلائِکَةُ یا مَرْیَمُ إِنَّ اللّهَ اصْطَفاکِ ...» و او را پاکیزه
داشته: «وَ طَهَّرَکِ...» و او را
بر همه زنان دو عالم برگزیده است:«وَ اصْطَفاکِ عَلى نِساءِ الْعالَمینَ»[12]

و آن مادر مقدسِ که همیشه اوقات مورد خطاب فرشته های الهی
بوده: «و إِذْ قالَتِ الْمَلائِکَةُ یا مَرْیَمُ...»، آن
مریمی که به کلمه الهی بشارت یافته:«یا مَرْیَمُ إِنَّ اللّهَ یُبَشِّرُکِ
بِکَلِمَةٍ مِنْهُ»،

آن مریمی که فرزندش عیسی مسیحِ از مقربان درگاه الهی و در
دو جهان آبرومند است: «اسْمُهُ الْمَسیحُ عیسَى ابْنُ مَرْیَمَ وَجیهًا فِی
الدُّنْیا وَ اْلآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبینَ»[13] آن مریم
که خداوند به حضرت عیسی پیامبرش می‌فرماید: یاد آور، آن هنگامی را که نعمت خویش را
بر تو و بر مادرت «مریم» سرا زیر نمودم؛ «ِاذْ قالَ
اللّهُ یا عیسَى ابْنَ مَرْیَمَ اذْکُرْ نِعْمَتی عَلَیْکَ وَ عَلى والِدَتِکَ»[14]، و آن
مریم که خداوند به راستی او گواهی می‌دهد: «مَا الْمَسیحُ
ابْنُ مَرْیَمَ إِلاّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَ أُمُّهُ
صِدِّیقَةٌ...»[15]

در باره حضرت مریم، هرچه بگویم، قرآن کریم، حرف تازه و
ویژگی خاص او را همچنان حکایت می‌کند، از این رو، تنها زنی که نامش به صراحت در
قرآن آمده است، حضرت مریم مقدس است. نام وی 34 مرتبه در قرآن ذکر شده است،‌ ذکر
کثیری است، علاوه بر آن سوره نوزدهم قرآن بنام «مریم» به احترام او، نام نهاده شده
و سوره سوم قرآن «آل عمران» بنام خانواده او نام گذاری شده است. نگارنده از علم کم
خویش یاد او را با این ذکر از قرآن که او را الگوی همگان معرفی کرده است به پایان
می‌برد: «وَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً لِلَّذینَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ
إِذْ قالَتْ رَبِّ ابْنِ لی عِنْدَکَ بَیْتًا فِی الْجَنَّةِ وَ نَجِّنی مِنْ فِرْعَوْنَ
وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنی مِنَ الْقَوْمِ الظّالِمینَ، وَ مَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ
الَّتی أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فیهِ مِنْ رُوحِنا وَ صَدَّقَتْ بِکَلِماتِ
رَبِّها وَ کُتُبِهِ وَ کانَتْ مِنَ الْقانِتینَ»[16] «خداوند،
چه زیبا برای مؤمنان، مثل زنده است، مثلِ زن فرعون را، آن گاه که در برابر خدایش
عرضه داشت: خدای من، خانه‌ی نزد خویش در بهشت برایم بساز، و مرا از فرعون و کردار
«زشت» او، و قوم ظالم و ستم گرش، نجات ببخش! و باز چه خوب و بجا ضرب المثل زده آن
مثلِ مریم دختر عمران که نیکو حجابش را حفظ کرد و از آن سبب روح (یعنی عیسی رو ح
الله) در او دمید، و چه خوب سخنان پروردگارش و کتب آسمانی را تصدیق نمود، و سر
انجام جزء پرهیزکاران واقعی قرار گرفت.»